Caw dibe kitan, dew jî dibe derman.
Caw bû kitan, dew bû derman
Ceribandin ji neceribandinê çêtir e.
Cendek, ku ket, qertel zû bîhnê hildidin.
Carekê du mirov yekî baqil tînin nav xwe û jê dipirsin: “Tu dînî yan jî har?” Dibêje: “Li nav herdûya me!”
Car heye rev ji desthilanînê çêtir dibe.
Bûye xwiya hemû giraran.
Bû xwesiya seyan.
Bû palîta bi qalikê xwe dikenî.
Bû qantira çawiş, pêşve here bi gezê tê, paşve here bi pihînê tê.
Bû niviştiya melê.
Bû mêvaniya qulîng û rovî.
Bû mesela xal û xarzî.
Bû mala li malxweyê hermandinî.
Bûkê li hespê ye, hevsarî li mistê ye, kes nizane qismetê kê ye.
Bûka salê qeşmera malê.
Bû kulîlka li derê kaniyê.
Bûka apê kete kapê; bûka xalê delaliya malê.
Bûkê ziman tûne, xwesiyê îman tûne.
Bûkê tûne zar-ziman, xwesiyê tûne dîn-îman.